به کتاب، باید به دید یک «پزشک روح و فکر» نگریست.
کتابخانه ها نیز، کمتر از داروخانه نیستند. تاثیر مطالعه بر فکر و اخلاق و
دیدگاهها و زندگی انسان نیز، ناچیزتر از قرص و کپسول و گیاهان دارویی
و مراقبت های بهداشتی نیست. کمبود مطالعه، در هر شخص
و جامعه ای که باشد، یک عارضه نامطلوب است که باید
با آن مقابله کرد و به درمانش پرداخت و افراد بی خیالرا به «عارضه بودن "آن باید توجه داد.
وقتی کتاب، درمان روح است و مطالعه هم غذای فکر و جان،
در گزینش این دارو و نسخه گرفتن از پزشکان اندیشه
(نویسندگان و صاحبان فکر و قلم) باید دقیق بود،
زیرا عوارض مطالعات نادرست و کتابخوانی غلط، یا خواندن کتاب های
مضر و بیهوده، بیش از غذای مسموم است و
بیشتر لغزشها، معلول کم اطلاعییا خواندن آثار سست و ضعیف یا انحرافی است
.
پس چندان ناروا نیست اگر از طریق مطالعه، به نوعی «کتاب درمانی »
روی آوریم و بیماری هایی همچون یاس و نومیدی، افسردگی، جهل، شک،
بیخبری، ضعف بینش، کاستی های اخلاقی، گمراهی های سیاسی و انحرافات
اعتقادی را با مطالعه آثار متقن و سودمند و جذاب، درمان کنیم و ناتوانی خویش
را در عرصه اندیشه، با خواندن آثار غنی جبران کنیم و توانا شویم.منبع : یارمهربان